Śnieg i mróz są super w każdym wieku.
Młodsze pokolenia mają okazję poznać ból wrypania się ryjem w zaspę lub drzewo zjeżdżając na sankach, a dorośli Polacy odkrywają morsowanie. Może bym się dołączyła gdzybym nie była z tematem na bierząco od kilku lat przez taką jedną wariatkę (Aneta wstań jak o tobie mówię)
Dla każdego coś miłego.

Grzaniec i zimowe herbaty smakują lepiej jak za oknem śnieg i mróz.
Tak porostu jest, z tym się nie dyskutuje.

Mam mniejsze wyrzuty sumienia za artystyczną hibernację. Jest styczeń jest luty większość drzew spi, zwierzaki spią a mi się zwyczajnie nie chce. I od tego roku daję sobie prawo by w te ciemne, mroźne miesiące ładować akumulator pod kocem z książką lub serialem. Mieszkamy w tak dobrze skonstruowanej strefie klimatycznej że jest czas siania czas żniw i czas stagnacji i mamy do niej prawo. A przynajmniej ja sobie daje takie prawo.

śnieg śpiewa. Skrzypi pod butami, kapie z okien kiedy rozmarza. W lesie słychać trzaski i stuki. Padający śnieg też jest w pewien sposób melodyjnie cichy. Sikorki i wszelkie drobne ptactwo są lepiej widoczne.

A jeśli mowa o ptactwie można sobie zafundować w ramach możliwości chyba jeden z najbardziej klasycznych obrazków z książek dla dzieci i ustawić karmnik pod oknem.

Zakup ładnych czapek i szalików ma rację bytu. Można przy tym wspomóc lokalnych rękodzielników kupując ich wyroby albo zrobić babci lub mamie przyjemność nosząc szalik który z miłością dla nas wydziergały. Sama mam 2 takie szaliki od mamy i to najlepsze szaliki na świecie. Czapki od nich niestety pogubiłam.
Można też wydziergać sobie samemu i być może odkryć nowe hobby.

I najważniejsze – odwilż i nieśmiałe zwiastuny wiosny mają lepsze wejście jeśli poprzedzał je mróz i śnieg. Słonko zaczyna miło grzać, ptaszki ćwierkają jakby radośniej a spod śniegu wyglądają kwiatki i psie gówienka. No i przynajmniej ja tak mam że wtedy po tej rozkosznej zimowe hibernacji wypełnionej grzańcami i ciepłem mieszkania mam ochotę ruszyć tyłek i zacząć coś robić.